OutlineMocak_mobile_icon
Aplikacja mobilna
Zaplanuj wizytę w muzeum, sprawdź aktualne wydarzenia oraz zwiedzaj wystawy z mobilnym przewodnikiem.
Pobierz Zamknij
Przejdź do głównej treści
Languages

//Audycja o sztuce//. Quayola / //Grupa Laokoona//

Audycja o sztuce. Quayola / Grupa Laokoona

05.09.2017 godz. 12

Opublikowano: 05.09.2017

MOCAK zaprasza na wakacyjne spotkania na wystawie Sztuka w sztuce. Codziennie od wtorku do piątku o godzinie 12 zwiedzający Muzeum będą mieli okazję posłuchać komentarza i interpretacji przedstawionych przez jednego z pracowników merytorycznych MOCAK-u. Podstawą Audycji będzie odniesienie do dzieła sztuki, które stało się inspiracją dla współczesnego artysty. W trakcie spotkań zostaną poruszone szersze wątki dotyczące relacji sztuki dawnej ze sztuką współczesną. Audycje odbędą się w sali wystawienniczej przy wybranym dziele sztuki.

Od 5 do 8 września o godzinie 12 Krzysztof Marchlak z Działu Edukacji będzie opowiadać o pracy Quayoli.

Krzysztof Marchlak – asystent na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, doktorant Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, malarz, fotograf i twórca instalacji. Od 2012 roku zajmuje się zaangażowanymi społecznie działaniami edukacyjnymi. W MOCAK-u pracuje jako specjalista do spraw edukacji.

Quayola (1982, Włochy / Wielka Brytania)
Laocoon #D20-Q
2016
rzeźba

Antyczna Grupa Laokoona jest jednym z kanonicznych dzieł sztuki, przejawem ludzkiej wirtuozerii w technice rzeźbiarskiej, ekspresyjno-realistycznym odwzorowaniem tragedii, patosu i grozy. Quayola zeskanował oryginalną rzeźbę, a zmodyfikowany komputerowo model zaprezentował w formie marmurowego wydruku 3D. Dzieło o bardzo wyraźnej narracji, pomimo geometrycznej ingerencji, zachowało częściowo ekspresję dramatu, wymagając od odbiorcy zestawienia z pamięcią pierwowzoru. Bez tej wiedzy jest ona bowiem pozbawiona przyczyny i wyjaśnienia. Wprowadzenie w obręb klasycznej rzeźby form geometrycznych służy sprawdzeniu, jak transformacja formalna wpływa na jakość kompozycji. Przetłumaczenie realizmu na abstrakcję można uznać za XX-wieczną strategię odejścia od narracji.