Praca przedstawia schemat dziecięcej gry w klasy, której uczestnicy przeskakują z jednego pola na drugie. Schemat z poziomego przekształca się w pionowy, zajmując ścianę. Teraz gra nie jest już ożliwa, nie można osiągnąć jej celu, którym jest pole nazywane niebem. W obecnej pozycji całość traci swój sens, ujawniając absurd wynikający z naruszenia reguł gry.