Wystawa Krzysztofa Marchlaka traktuje o negocjowaniu granic, które w dziedzinie performowania tożsamości wyznaczają norma społeczna, zewnętrzne spojrzenie, lęk przed innością i zmianą. Bohaterkami Sleeping Beauty są drag queen. Marchlak portretuje sześć osób w momencie przemiany – w trakcie zakładania kostiumów. To chwila, w której osoba staje się postacią – dziełem istniejącym na pograniczu sztuki i rozrywki, fikcji i rzeczywistości, męskości i kobiecości, tego, co osobiste, i tego, co polityczne.

Drag queen kojarzone są z kulturą queerową. Krzysztof Marchlak również pozostaje w swoim projekcie w obszarze tej wrażliwości, ale nie ogranicza refleksji nad bohaterkami do dyskursu queerowego. Kategorie artystyczne są tu równie przydatne, co pojęcia pochodzące z dziedziny polityki tożsamości. W perspektywie projektu Marchlaka drag jest interdyscyplinarną formą sztuki, zawierającą elementy performansu, teatru, aktorstwa, mody i body artu.

Twórczość drag queen ma charakter efemeryczny. Kreowane przez osoby artystyczne postaci istnieją tymczasowo, tylko tak długo, jak autorzy noszą przebranie. W Sleeping Beauty Marchlak utrwala te ulotne kreacje za pomocą fotografii. Ich istoty szuka nie w finalnym dziele, którym jest występ, lecz w poprzedzającym go momencie budowania wizerunku. Artysta wskazuje, że choć kreacyjna praca drag queen prowadzi do kulminacji w postaci scenicznego performensu, to istota wymiaru artystycznego ich praktyk leży w transformacyjnym aspekcie tej dziedziny twórczości.

Przypisem do prezentowanych na wystawie prac dotyczących kultury drag queen – fotografii, ale również projekcji wideo i nagrań z wypowiedziami bohaterów projektu – są zdjęcia, w których Marchlak odnosi się do ikonografii św. Sebastiana. Za wprowadzenie do twórczości artysty służy poświęcony mu film dokumentalny w reżyserii Weroniki Plińskiej i Wojciecha Jankowskiego.

Katalog indywidualnej wystawy Krzysztofa Marchlaka.