W cyklu prezentacji Artyści z Krakowa odnosimy się do artystycznej legendy miasta, którą od połowy XIX wieku tworzą wybitne talenty. Kraków to miejsce sławne z inicjowania sztuki – tu otwarto pierwszą akademię sztuk pięknych (1818), pierwsze muzeum narodowe (1879) oraz pierwszy instytut historii sztuki w Polsce (1882). Miasto zawsze kojarzono z kulturą i do dzisiaj jest to główny przemysł Krakowa.

Artyści z Krakowa. Generacja 1970–1979 to druga wystawa z biennalowego cyklu, na której pokazujemy najważniejsze tendencje w sztuce współczesnej powstającej w Krakowie. Pierwsza odsłona obejmowała twórców urodzonych w latach 1980–1990. Artyści prezentowani na obecnej wystawie ukończyli akademię na przełomie XX i XXI wieku. Większość funkcjonuje w międzynarodowym obiegu sztuki. Część z nich wykłada również na uczelniach artystycznych.

Wybór prac na wystawę nie był podyktowany kluczem tematycznym ani medialnym. Jak się okazało, na ekspozycji dominują malarstwo oraz obiekty i instalacje. Obok nich pojawia się również komiks, fotografia oraz performans.

W pracach wielu artystów widoczne są inspiracje filmem, sztukami wizualnymi, literaturą, ale także kwestiami społeczno-politycznymi. Zwłaszcza artystki odnoszą się krytycznie do otaczającej rzeczywistości. Proponują wizje lepszego świata, wskazując pojawiające się obecnie w społeczeństwie problemy. Można też znaleźć prace o charakterze kontemplacyjnym i outsiderskim, przenoszące ludzkie emocje bądź stany wewnętrzne w sferę natury bądź abstrakcji.

W polsko-angielskiej publikacji towarzyszącej wystawie, której wydanie planujemy na koniec tego roku, obok tekstu kuratorskiego zamieszczone zostaną wywiad z prof. Leszkiem Misiakiem oraz esej Agaty Pyzik. W drugiej części tego wydawnictwa, poświęconej poszczególnym artystom, oprócz biogramów znajdą się zdjęcia pracowni twórców oraz reprodukcje prac prezentowanych na wystawie. Do katalogu dołączona będzie płyta zawierająca krótkie wywiady z artystami, w których opowiedzą oni o swoich inspiracjach i fascynacjach.