Esej jest autoironiczną refleksją nad wartością sztuki współczesnej. Gdzie przebiega granica pomiędzy kiczem z targowiska a obiektem o wartości estetycznej uznawanym za dzieło sztuki? Wszystkie precjoza uwiecznione na fotografiach zostały zakupione na targowisku w Radomsku (woj. śląskie). Ze zwykłych durnostojek i przedmiotów o wątpliwym statusie artystycznym autorzy skonstruowali intrygujący obiekt sztuki. Przedmioty ułożone w kształt piramidy, uznawanej przez twórców eseju za figurę idealną, nawiązują do dzieł innych artystów, a pokazane na fotografiach przechodzą do historii jako sztuka. Dzięki temu również zwyczajny targ urasta do rangi przestrzeni handlu dziełami, staje się rynkiem sztuki.