Wystawa David Olère. Überlebender des Krematorium III (David Olère. Ocalały z krematorium III), której organizatorami są Centrum Sztuk Prześladowanych w Solingen oraz Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, powstała we współpracy z MOCAK-iem, Yad Vashem, Rundfunk Berlin-Brandenburg oraz Uniwersytetem w Osnabrück. W piątek 24 stycznia w Paul-Löbe-Haus w Bundestagu miała miejsce konferencja prasowa oraz wernisaż wystawy, która oficjalnie zostanie otwarta 29 stycznia i potrwa do 21 lutego (www.bundestag.de). W ramach swojego udziału w projekcie MOCAK zapowiedział wydanie w tym roku – wspólnie z Wallstein Verlag  oraz Centrum Sztuk Prześladowanych w Solingen – książki Wielogłos o Zagładzie w wersji niemieckojęzycznej. Ta antologia po polsku została wydana przez MOCAK w 2019 roku.

David Olère (ur. 1902 w Warszawie, zm. 1985 w Paryżu) był jednym z niewielu ocalałych więźniów pracujących w KL Auschwitz-Birkenau w Sonderkommando (specjalna grupa, której zadaniem było palenie ciał zamordowanych w komorach gazowych, składała się głównie z więźniów pochodzenia żydowskiego). Jednocześnie jako jedyny z tego komenda po wojnie utrwalił swoje traumatyczne przeżycia na obrazach (1960–1980) i rysunkach (1945–1946). Na wystawie prezentowanych jest około 100 prac ze zbiorów Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, Yad Vashem oraz wypożyczonych od rodziny artysty. Prace Davida Olèrego są próbą metaforycznego zobrazowania poszczególnych etapów procesu masowego mordowania ludzi w obozach koncentracyjnych.

Wystawie towarzyszy multimedialny projekt współtworzony przez Rundfunk Berlin-Brandenburg i MOCAK, który w całości dostępny jest na stronie internetowej auschwitzundich.ard.de. Składają się na niego krótkie wypowiedzi ostatnich żyjących świadków (Lidia Maksymowicz, Yehuda Bacon), specjalistów zajmujących się tematem Holokaustu (między innymi przedstawicieli Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, Yad Vashem, Międzynarodowego Domu Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu, MOCAK-u, Boris Lurie Art Foundation), twórców (w tym pisarzy i artystów wizualnych), a także przedstawicieli drugiej i trzeciej generacji ocalonych. Filmy zostały nagrane w Polsce, Izraelu, Niemczech, Francji oraz USA.