Specyfika edukacji sztuki

Wywiady z edukatorkami z MCK, BWA TARNÓW, MN w Krakowie

Monika Kozioł

Elżbieta Sala

 

Katarzyna Górowska – (ur. 1978) – absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pedagog, nauczycielka historii sztuki. W BWA w Tarnowie kieruje Działem Edukacji.

Jaki jest twoim zdaniem najważniejszy element udanego procesu edukacyjnego?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, wymieniając jeden, najważniejszy element. Wydaje mi się, że tym, na co zwróciłabym uwagę, jest kwestia merytoryczna oraz komunikacyjna. Moim kluczem w działalności edukacyjnej jest prowadzenie zajęć w taki sposób, by były interesujące dla mnie samej, czyli takich, na które sama miałabym ochotę przyjść. Na czym polega specyfika edukacji sztuki? Przede wszystkim jest trudna. Z tego względu, że najpierw trzeba przekonać otoczenie, że jest potrzebna. Niestety od lat edukację na temat sztuki traktuje się po macoszemu. Mam na myśli instytucje oświatowe – zaczynając od przedszkola, kończąc na szkole średniej. Pojawia się nieuzasadniony strach – nie w dzieciach, bo te są ciekawe wszystkiego, ale w prowadzących. Zarówno ten organizacyjny, jak i dotyczący treści. Według mnie nauczanie o sztuce współczesnej stanowi dużo większe wyzwanie. Dzieła są trudne do zrozumienia dla przeciętnego odbiorcy, niejednokrotnie wymagają szerszego kontekstu zarówno społecznego, jak i historycznego. Z moich obserwacji wynika, że najmłodsi odbiorcy nie mają kłopotu z trudnymi tematami, dziełami takimi jak On Maurizia Cattelana. Zdecydowanie gorzej radzą sobie z nimi dorośli. To stanowi wyzwanie. W związku z tym w edukacji sztuki ważna jest forma, otwartość i kreatywność.

 

Artykuł w całości dostępny jest w wersji drukowanej dziewiątego numeru MOCAK Forum.