Książka ukazuje artystyczne i społeczne koncepcje dwudziestowiecznego plastyka niemieckiego Josepha Beuysa. Przedstawia je w ścisłym powiązaniu ze strukturą społeczną, wydarzeniami politycznymi i teoriami artystycznymi powojennych Niemiec i Europy. Łączy w sobie wątki socjologiczne (problem utopii społecznych, kryzysu zachodnich demokracji, rozwoju ruchów oddolnych) i historyczno-artystyczne (twórczość Beuysa, jego teorie artystyczne oraz kwestia utopii społecznych w sztukach plastycznych). Jest pierwszą polską monografią prezentującą idee artystyczno-społeczne Beuysa i próby ich praktycznego urzeczywistnienia przez tegoż twórcę.