Lekcje – artyści z Kolekcji
Lekcje – artyści z Kolekcji
Zachęcamy nauczycieli do zapoznania się z lekcjami, przygotowanymi na podstawie twórczości artystów z Kolekcji Muzeum. Każda z nich została tak opracowana, by umożliwić samodzielne przeprowadzenie zajęć. Zadania zostały podzielone pod względem stopnia trudności i dostosowane do różnych grup wiekowych. Lekcje pozwalają poznać bliżej sylwetki twórców oraz ich prace znajdujące się w zbiorach Muzeum. Aktywności pobudzają kreatywność, rozwijają różne umiejętności (między innymi spostrzegawczość, precyzję, krytyczne myślenie) oraz zachęcają do aktywnego odbioru sztuki. Wybrane dzieła można obecnie oglądać na wystawach Kolekcji MOCAK-u Dialog z przestrzenią oraz Współczesne modele realizmu.
- Edward Dwurnik
- Laura Pawela
- Maya Gold
- Piotr Lutyński
- Kateřina Šedá
- Dick Higgins
- Adam Rzepecki
- Stanisław Dróżdż
Edward Dwurnik (1943–2018)
Zajmował się malarstwem, rysunkiem oraz grafiką. Studiował na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1963–1970, dyplom uzyskał w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Jego malarstwo można zaliczyć do szeroko pojętej sztuki zaangażowanej. Prace artysty, nawiązujące do estetyki prymitywistycznej, często stanowią komentarz do spraw bieżących. Warto jednak podkreślić, że sam Dwurnik odżegnywał się raczej od wyłącznie publicystycznej interpretacji swoich dzieł. Mimo to znaczna część jego twórczości odzwierciedla zmiany zachodzące w Polsce w ciągu wielu lat, sytuując się między dokumentalistyką a malarstwem symbolicznym, niepozbawionym zresztą poczucia humoru ani gorzkiej ironii. Czytaj biogram >>
Działania edukacyjne:
Zapraszamy także do zapoznania się z publikacjami dotyczącymi twórczości Edwarda Dwurnika. Wszystkie pozycje są dostępne w Bibliotece MOCAK-u. Bibliografia >>
Laura Pawela (ur. 1977)
Zajmuje się malarstwem, rzeźbą, tworzeniem instalacji i prac wideo. Studiowała w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego (1997–2000) i na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1999–2004), gdzie uzyskała dyplom w pracowni prof. Leona Podsiadły. Jej prace koncentrują się głównie wokół miejsca człowieka we współczesnym świecie, ikonografii tego świata, a także feminizmu. Czytaj biogram >>
Działania edukacyjne:
Zapraszamy także do zapoznania się z publikacjami dotyczącymi twórczości Laury Paweli. Wszystkie pozycje są dostępne w Bibliotece MOCAK-u. Bibliografia >>
Maya Gold (ur. 1978)
Izraelska artystka zajmująca się przede wszystkim malarstwem olejnym. W latach 1998–2002 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych i Wzornictwa Besaleela. Tworzy prace w duchu szeroko pojętego realizmu, choć odrealniona perspektywa wielu obrazów pozwala postrzegać je jako abstrakcje. Czytaj biogram >>
Działania edukacyjne:
Zapraszamy także do zapoznania się z publikacjami dotyczącymi twórczości Mai Gold. Wszystkie pozycje są dostępne w Bibliotece MOCAK-u. Bibliografia >>
Piotr Lutyński (ur. 1962)
Zajmuje się rzeźbą, malarstwem, tworzy także instalacje, obiekty, rysunki i muzykę. W 1982 roku ukończył zakopiańskie Liceum Plastyczne im. Antoniego Kenara, a następnie, w latach 1983–1990, studiował na Wydziale Pedagogiczno-Plastycznym filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie uzyskał dyplom w pracowni grafiki prof. Eugeniusza Delekty. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury, a także współzałożyciel formacji muzycznej Rdzeń. Lutyński początkowo koncentrował się przede wszystkim na malarstwie abstrakcyjnym, które z czasem zaczął łączyć z elementami naturalnymi. Czytaj biogram >>
Działania edukacyjne:
- Zadanie dla dzieci w wieku 3–6 lat
- Zadania dla dzieci w wieku 7–9 lat
- Zadania dla dzieci i młodzieży w wieku 10–15 lat
- Zadania dla młodzieży w wieku licealnym
Kateřina Šedá (ur. 1977)
Artystka konceptualna czeskiego pochodzenia. W 2005 roku ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Pradze. W swoje projekty angażuje osoby niezwiązane ze sztuką, często zaprasza do działania tych, którzy zupełnie nie byli nią zainteresowani. Šedá jest inicjatorką twórczości, której podejmują się zachęcone przez nią osoby. W tym sposobie działania twórcy są jednocześnie odbiorcami. W efekcie dochodzi do pobudzenia interakcji w lokalnych społecznościach i dyskusji nad panującymi w nich relacjami
Działania edukacyjne:
Opracowała: Anna Bruzgielewicz
Dick Higgins (1938–1998)
Kompozytor, grafik, teoretyk sztuki, działacz grupy Fluxus. Studiował anglistykę w Columbia University, ukończył kompozycję w Manhattan School of Printing oraz The New School w Nowym Jorku. W jego twórczości dostrzec można swobodne przekraczanie granic między dziedzinami sztuki. W swojej książce Horizons: The Poetics and Theory of the Intermedia opisał stworzone przez siebie pojęcie intermedium, które jest integralnym połączeniem dwóch lub więcej mediów. Do jego znanych i znaczących dzieł należy seria partytur Danger Music, zapoczątkowana w 1961 roku.
Działania edukacyjne:
- Zadanie 1: Ślad muzyki (grupa wiekowa: bez ograniczeń) >>
- Zadanie 2: Muzyczny kolaż (grupa wiekowa: 10–15 lat) >>
Opracowały: Krystyna Lauferska, Natalia Wójcik
Adam Rzepecki (ur. 1950)
Polski artysta performer, twórca rzeźb i instalacji, fotograf, autor filmów. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednym z jego wykładowców był profesor Mieczysław Porębski, który miał ogromny wpływ na postawę artystyczną Rzepeckiego. Wraz z przyjaciółmi założył grupę Łódź Kaliska. Jego prace znajdują się w kolekcjach CSW Zamek Ujazdowski i Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Sammlung Verbund w Wiedniu.
Działania edukacyjne:
- Zadanie 1: Graffiti i pisanie po ścianach (grupa wiekowa: 7–9 lat) >>
- Zadanie 2: Selfie z… (grupa wiekowa: 10–15 lat) >>
- Zadanie 3: Zdjęcie pamięci (grupa wiekowa: 16–19 lat) >>
Opracowały: Małgorzata Cichowicz, Katarzyna Szachnowska
Stanisław Dróżdż (1939–2009)
Polski artysta neoawangardowy. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej poezji konkretnej. Jest autorem dzieł, w których łączy tekst i obraz, pokazując ich wzajemne oddziaływanie. Artysta od początku określał je stworzonym przez siebie terminem „pojęciokształty”, podkreślając tym samym charakter dzieł, które płynnie łączyły cechy tekstu i obrazowości, zachowując specyfikę przypisywaną obu dziedzinom.